Jezioro Dłużek, o niezwykle czystej wodzie i dużych walorach widokowych, leży w północno-zachodniej części powiatu szczycieńskiego między jeziorami Kalwą a Serwentem.
Dane morfometryczne jeziora: powierzchnia - 29,0 ha, głębokość maks. - 12,6 m, długość maks. 1550 m, szerokość maks. - 280 m, położenie n.p.m. - 143,2 m. Rybacki typ jeziora sielawowy, jednak bez tego gatunku ryby, pewnie ze względu na niewielką głębokość. Położenie w stosunku do stron świata - z północnego zachodu na południowy wschód. Dłużek nie ma żadnych połączeń z innymi wodami powierzchniowymi.
To przepiękne, leśne jezioro ma kształt mocno wydłużony i otoczone jest przeważnie dość stromymi wzgórzami porośniętymi dziewiczym lasem mieszanym z przewagą drzew iglastych. Jedynie od strony północno-zachodniej brzegi są płaskie i podmokłe, otoczone dzikimi łąkami. Tam też odbiega podłużna, płytka zatoka, rozciągająca się w kierunku północnym. Na zachód od niej zlokalizowana jest leśniczówka Groszkowo. Poza nią w pobliżu jeziora nie ma żadnych zagród ani pojedynczych chałup. Ewenementem zbiornika jest czystość jego wód. W powiecie szczycieńskim jezior o tak czystych i przejrzystych wodach jest niestety tylko kilka. Wody jeziora zachowują dużą przejrzystość przez cały rok, nawet podczas letnich upałów.
Ławica przybrzeżna Dłużka od strony południowo-wschodniej jest nieco szersza i nieznacznie wypłycona, dno twarde, piaszczyste, co umożliwia na krótkim odcinku brodzenie w spodniobutach. W miejscu tym leży dzikie, niestrzeżone, miejsce biwakowe. Wzdłuż pozostałych brzegów, nie licząc płytkiej północno-zachodniej zatoki, ławica przybrzeżna jeziora jest krótka, a jej stok stromy. Nie ma mowy o brodzeniu wzdłuż tych brzegów, bowiem od strony południowo-zachodniej uniemożliwia to grząskie dno, od strony północno-wschodniej porośnięte wąskim pasem oczeretów. Dno całego akwenu, z wyjątkiem północno-zachodniej zatoki, jest dość twarde - piaszczyste, miejscami żwirowo-kamieniste, bez większych nalotów mułu. Roślinność wodna rozwinięta w niewielkim stopniu. Przybrzeżne partie porasta grzybień biały i grążel żółty, jak również wąskie pasy oczeretów, szczególnie od strony wschodniej.
Ichtiofauna akwenu składa się z następujących gatunków ryb: poć, leszcz, okoń, szczupak, krąp, wzdręga, w niewielkich ilościach lin i węgorz.
Wędkowanie na jeziorze z brzegu utrudnia gęste zalesienie. Można wędkować z brzegu jedynie z wymienionej plaży i z kilku prowizorycznych kładek. Najlepsze możliwości wędkowania stwarzają łodzie, które niestety trzeba przetransportować samemu nad akwen. Ponieważ sprawa dojazdów na łowiska leśne dotychczas nie została uregulowana, należy zgłosić przejazd przez drogi leśne do łowiska w nadleśnictwach w celu uzyskania zgody.
Ryby drapieżne w zbiorniku najlepiej biorą na żywca. Ze względu na dużą przejrzystość wody spinningowanie przynętami sztucznymi jest mniej efektywne. Dobre połowy okoni uzyskuje się też na akwenie zimą, spod lodu. Ryby białe biorą dość dobrze przez cały sezon na przynęty zwierzęce i roślinne. Z uwagi na ochronę środowiska naturalnego - niezwykła czystość jeziora - zaleca się niestosowanie żadnych zanęt, zanieczyszczających ten unikatowy akwen.
Marian Paruzel
2006.07.05